Այստեղ հերոսը պատմում էր թփով տոլմայի մասին և ցանկանում էր գնալ այգի,հավաքել մի դյուժին խաղողի թուփ և մեծ կաթսայով թփով տոլմա պատրաստել: Հերոսը ասում էր, որ թփով տոլման Հայաստանի ավանդական ուտեստ չէ, այլ բիթլիսցի Սարոյանների ուտեստը: Բաղադրատոմսերի հետևից նրանք չէին ընկնում, սովորում էին այն ինչ ունեին: Այս պատմությունը կարդալուց հետո, ինձ թվում է, որ բոլորը կվազեն տուն և կխնդրեն, որ իրենց մայրիկները թփով տոլմա պատրաստեն:
Ահա մի քանի հատցված պատմվածքից
Հարյուր հազարավոր քառակուսի կիլոմետրեր անցիր` սկսած Եվրոպայի ծայր արևելքից դեպի արևմուտք, մինչև Ասիայի խորքերը և դեպի Սև ծովի հյուսիսային մասերը` մինչև Դոնի Ռոստով և այնտեղից էլ վեր` Ուկրաինա, Կիև ու Խարկով,ապա նաև հարավ` Հյուսիսային Աֆրիկա և դրանից էլ այնկողմ, և ամբողջ Արաբական թերակղզին, Պարսկաստան ուԱֆղանստան, այս ամբողջ ընդարձակ տարածքում գեթ մեկժողովուրդ չկա, որ չսիրի խաղողի տերև հավաքել և լցոնելգառան աղացած մսով, մանր կտրտած սոխով, խոշոր աղացած բլղուրով, լոլիկով, հետո փափկացնել արգանակով ևհամեմել աղով ու պղպեղով: Ո՜ւխ: Այ թե համեղ ուտելիք է,ավանդական մածունն էլ լցնում ես կես դյուժին տոլմաներիվրա, հետո մի կես դյուժին էլ ես ավելացնում:
***
«Որքան հասկանում եմ, — ասում է Ռուբենը, — խաղողիտերև հավաքելիս, սովորաբար, ճյուղի կամ որթի վրայի յուրաքանչյուր երրորդ տերևն են պոկում, այդ մասին լսե՞լ ես»: «Գիտե՞ս ինչ, — պատասխանում եմ, — երևի չեմ լսել, բայց ոնցոր թե հայավարի չի լինի, եթե հարգես ամառվա տոթին ստվեր ունենալու խաղողի ողկույզների իրավունքը»:
***
Ռուբենը հարցրեց. «Ուրեմն խաղողի տերևով տոլման մե՞նքենք հորինել»: «Եթե, — ասացի, — հայերին նկատի ունես` ոչ:Իսկ եթե բիթլիսցի Սարոյաններին նկատի ունես` այո, և կասեմ, թե ինչու: Մենք աշխարհի մեծագույն խոհարարներնենք, ինչպես մեր երկուսի մայրերն ու հայրերը, քանի որ համոզված եմ, վաղուց նկատած կլինես, որ հորդ պատրաստածճաշերը նույնքան համեղ են, որքան մորդ եփածը: Բաղադրատոմսերի ետևից էլ չենք ընկնում: Սովորում ենք այն, ինչ ունենք, և ամենալավը մենք ենք պատրաստում: Աշխարհի այսհսկա տարածքում տոլման կատարելապես մեր սեփականությունը չէ»: