Ո՞ր նարինջն է եղել առաջինը, նարինջը, թե՞ նարնջագույնը: Արդյո՞ք ինչ որ մեկը ուղղակի որոշել է կատարել ոչ կրեատիվ որոշում և անվանել ցիտրուսը իր գույնի պատվին (Ի վերջո, հենց այդպես է հապալասը(blueberry) ստացել իր անվանումը): Կամ արդյո՞ք գույնը ստացել է իր անվանումը մրգի պատվին: Իր դժվարությամբ, սա հավի և ձվի խնդրի կողքին է: Բարեբախտաբար, սա շատ ավելի հեշտ է լուծել:
Այսպիսով, որն է եկել առաջինը, գույնը, թե՞ միրգը: Պատասխանն է… ոչ մեկը: Դե, մեկը եղել է մյուսից առաջ, բայց ոչ մեկը իրականում բառի առաջին իմաստը չէր: “Նարինջ”(orange) բառի լինգվիստական նախնին իրականում սկզբում օգտագոծվում էր ծառը, որի վրա աճում է միրգը, նկարագրելու համար: Բառի արմատները հասնում են մինչև Սանսկրիտ լեզու: Այդ լեզվում, nāranga բառը նշանակում էր “նարնջի ծառ”: Nāranga–ն դարձավ պարսկական nārang բառը և արաբական nāranj բառը: Եթե դու գիտես իսպաներեն, այդ հին բառերը պետք է որ ծանոթ թևան՝ ժամանակակից իսպանական բառը “նարնջի” համար “naranja”-ն է:
Քանի որ բառը զարգացավ, այն ի վերջո սկսեց նշանակել միրգը, ոչ թե ուղղակի նարնջի ծառը: Հին ֆրանսերենը հարմարացրեց արաբական nāranj բառը “pomme d’orenge”-ին (“նարնջի ծառի միրգը”) կամ ուղղակի “orenge”-ին: Միջին Անգելերի բանախոսները 13-րդ դարում ընդունեցին “pume orange” արտահայտությունը:
Բառը չէր նկարագրում գույնը մինչև 200 տարի հետո, դարձնելով միրգը արդար հաղթողը: 1512-ին գույնի նկարագրությունը օգտագործելով “orange” բառը հայտնվել է շատ տարօրինակ վայրում: Օքսֆորդի Անգլերենի Բառարանին համաձայն, բառը առաջին անգամ օգտագործվել է… կտակում:
Դե, միայն առեղծվածը մնում է… ինչպե՞ս էին մարդիկ նկարագրում գույնը 1512-ից առաջ: Հուֆինգթոն փոստին համաձայն, Հին Անգլերենի բանախոսները օգտագործում էին geolurēad բառը, որը նշանակում էր “դեղին-կարմիր”: Բայց Հին Ֆրանսիական բառի շնորհիվ, նարնջագույնը հիմա ունի իր անձնական անունը:
Անգլերեն տարբերակը տես այստեղ:
Սա անհավանական պատմություն է շան մասին, որը մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին և արել է այնքան սխրագործություններ, որ դարձել է առաջին և միակ շունը, որին սխրագործությունների համար շնորհել են զինվորական սերժանտի կոչում:
Ինձ թվում է, որ ես նման եմ կենդանի մոլորակի և նույնպես փակված եմ մտահաղացումների շրջանում: Բայց ես ներկայացնում եմ ինձանից ոչ միայն այն, ինչ ցանկանում եմ, ինչի մասին մտածում եմ, ինչ որոշում եմ: Այլ նաև այն ինչը չեմ սիրում, ինչը չեմ ցանկանում: Ես ստեղծվել եմ իմ ծնունդից առաջ: Ես չէի կարող ինձ ընտրել: Այդ իսկ պատճառով ես պետք է օգտվեմ նրանից, ինչը իմ ձեռքն է ընկել:
Աշխարհում կան շատ մեծ քանակի տրորված ճանապարհներ, և եթե ձեր բախտը կբերի և դուք կգտնեք նրանցից գոնե մեկը՝ հետևեք նրան: Բայց եթե այդպիսի ճանապարհ ձեր դիմացը չկա՝ վերցրեք քլունգը և բահը, և գործի անցեք: Քանզի մենակ դուք եք պատասխատու նրա համար, որպեսզի կառուցեք ճանապարհ դեպի քաջողություն՝ ձեզ համար և բոլոր նրանց համար, ովքեր կհետևեն ձեզ:
Ես ցանկանում եմ ձեզ բացել մի գաղտնիք: Այն ինձ պատմել է անձրևը: Եթե դու ինչ-որ բանի իրականում սպասում ես, սպասում ես այնքան ուժեղ, որ կյանքը սկսում է թվալ երազ, պետք է նայել հորիզոնին, ծառերի կատարերին, աստղերին, անձրևի շղարշին: Եվ պետք է հավատալ, որ երազանքը կկատարվի: Լսո՞ւմ եք: Անձրևը սկսվում է: Գնացեք, դիմավորեք…
Սարերի արանքում մի գյուղ կար: Նրա մեջտեղում գտնվում էր մի մեծ կանաչ քար: Մարդիկ համարում էին այն կախարդական և հավաքվում էին նրա շուրջը, երբ ցանկանում էին լուծել դժվար հարցեր:
Ռուսները ամեն տարի նշում են Բլիթների շաբաթը և տաք, կլոր բլիթները խորհրդանշում են արևը և մարդիկ օգտագործում են դա գարունը դիմավորելու համար: Նրանք մատուցում են բլիթները մեղրով և մուրաբայով:
Հարյուրավոր մարդիկ հավաքվել են Թայվանի ամենամյա թղթե լապտերների լույսի փառատոնին, որը տեղի է ունենում 15-օրյա Չինական Նոր տարվա տոների վերջին:
Թայվանում, ինչ-որ մեկը կառուցել է շրջված երեք հարկանի տուն: Տունը կահավորված է իսկական չափսերի սեղաններով, աթոռներով, ամանեղենով և այնտեղ նույնիսկ կա ավտոմեքենա, որը կպած է առաստաղից:
Նազելի Տեր-Պետրոսյան 